Japonya’da meydana gelen bir depremde kurtarma ekipleri genç bir kadının yaşadığı enkaza ulaşır. Yıkıntıların arasında kadının cesedi bulunur. Kadının enkaz altındaki pozisyonu biraz ilginçtir sanki ellerinde bir şey tutarak iş yaparken dizlerinin üzerine çokmüş halde iken sanki ev üzerine yıkılmış gibi görünmektedir.
Kurtarma ekibinin lideri yine de canlı olma ümidi ile kadına ulaşmaya çalışır, maalesef kadın çoktan ölmüştür.
Ekip oradan başka bir enkaza hareket etmek üzere iken bir sebepten dolayı ekip lideri açtığı delikten içeri doğru kadının cesedinin altına doğru bakar ve “Bir çocuk, bir çocuk var!” diye bağırmaya başlar.
Ekip uzun bir çalışmadan sonra çiçekli bir battaniye içinde ölü kadının cesedinin altında 3 aylık bir bebek bulur. Kadın son bir hamle ile bebeğini kurtarmak için bedenini ona siper yapmıştır.
Ekip bebeğe ulaştığında hala uyumaktadır. Doktor çabucak gelir ve çocuğu muayene eder, gayet sağlıklı görünmektedir. Battaniyeyi açtıklarında ise içinde bir cep telefonu bulunur.
Ekranda yazılı bir mesaj vardır. Mesajda şu yazıyordur!
“Eğer kurtarıldıysan, daima seni sevdiğimi hatırla!”
-Bir annenin çocuğuna olan sevgisini ölüm anında bile ona anlatma çabasının en güzel örneğidir işte tam olarak bu olsa gerek.
Bu anne olmanın en basit hali aslında. O kadar çok örnek verebiliriz ki bir annenin bebeğine veya çocuklarına olan fedakarlıklarına. Hatta eşine ve tüm ailesine.