Ateist bir adam, bir gün ormanda gezerken etrafındaki güzelliklere bakıyormuş.
“Evrim, ne güzellikler yaratıyor” diye düşünüp mest olmuş.
Bir ara arkasından bir aslanın kendisine yaklaşmakta olduğunu fark etmiş.
Adam, bütün gücüyle kaçmaya başlamış ama her arkasına bakışta aslanın daha yaklaşmış olduğunu fark ediyormuş.
Dakikalarca süren bir kaçışın sonunda adamın ayağı yerdeki dala takılmış, aslan adamın üzerine atlamış, pençesini kaldırmış, tam vurmaya hazırlanırken adam “TANRIM” diye bayılmış.
Bir anda zaman durmuş, aslan donmuş, ormandaki nehir bile akmaz olmuş.
Bir anda orman kararmış ve gökyüzünden bir ışık huzmesi adamın üzerine parlamış.
Çok derinden gelen ilahi bir ses adama “YILLARCA BANA İNANMADIN, YARATILIŞI KOZMİK BİR KAZAYA BAĞLADIN, SANA BU DURUMDA YARDIM ETMEMİ Mİ İSTİYORSUN? SENİ SEVGİLİ BİR KULUM MU SAYMALIYIM?”
Adam, utanç içinde: “Biliyorum, bunca yıldan sonra dindar biri olmayı istemem haksızlık, ama belki ASLANI dindar yapabilirsiniz”
SES; “Peki” diye karşılık vermiş ve ışık kaybolmuş.
Nehir tekrar akmaya başlamış.
Her şey eski haline dönmüş.
Aslan pençesini indirmiş, iki pençesini de gökyüzüne doğru çevirmiş ve konuşmaya başlamış: “TANRIM, SENİN RIZKINLA ORUCUMU AÇIYORUM, HAMDOLSUN VERDİĞİN NİMETLERE.
Olay nerede ne zaman ve kanıtın ne mış muş olmadan adamın biri değil isim ve kim
Rivayet lerle insanları ipnoz taktiğidir bu masallar .